Eén van de moeilijkste dingen van emigreren is denk ik het verder weg zijn van familie en vrienden. Dit wordt vaak ook aangegeven als datgene waarvan men verwacht dat het het moeilijk zal zijn. Dat is het ook. Niet even langs kunnen gaan als je daar zin of behoefte aan hebt. Als ik naar mezelf kijk, is het echt niet zo dat ik de deur plat liep bij mijn familie. Maar het kon wél. Nu is die vanzelfsprekendheid weg en dat maakt het lastiger. Ik kan niet even op een neer, voor een paar uurtjes. Nee, als ik nu ga dan is het meteen voor een paar dagen.
Als alles goed gaat met mijn gezin en mijn dierbaren dan is dat prima. Dan weet je dat iedereen zo zijn gangetje gaat en is het gemis ‘goed te doen’, om het zo maar even te zeggen. Maar als het niet goed gaat dan doet het meer verdriet om op afstand te wonen. Zoals toen mijn peettante overleed. Dat was zo’n moment dat ik me afvroeg waarom ik in Frankrijk wilde wonen. Ik voelde me verdrietig en miste mijn familie. Ik wist dat ik niet naar de begrafenis toe kon en ik wilde graag bij mijn familie zijn en dit afscheidsmoment met hun willen delen. Dan is de afstand ineens zo groot. Ik had meer last van heimwee.
Wat als je ouders ouder worden?
Maar niet alleen bij overlijden voel je je extra bewust van de afstand. Er zijn meerdere situaties die extra pijnlijk zijn. Zoals wanneer er iemand in je familie ziek is. Als je er niet bij kunt zijn als iemand naar het ziekenhuis moet. Je heel graag even een arm om die ene persoon wilt leggen die het moeilijk heeft.
Het kan zijn dat je erg gaat twijfelen of je op en neer zal gaan. Moet je het nu wel of niet doen? Zeker in situaties die langer duren, bijvoorbeeld bij ouder wordende ouders die langzaam achteruit gaan. Of die ene dierbare die ziek is en steeds een beetje slechter wordt. Wat moet je doen? Wanneer is het juiste tijdstip om te gaan? Het is vaak een keuze die je niet makkelijk kunt nemen. Vaak nog bemoeilijkt door het feit dat jezelf in het buitenland een kleiner sociaal netwerk hebt en daardoor minder opvangmogelijkheden voor je eigen gezin. Wat doe je met je gezin/kinderen/huisdieren als jij er niet bent?
Verdriet op afstand na je emigratie
Emigreren betekent onherroepelijk ‘verdriet op afstand’, zowel groot als klein. Het is iets waar je een manier in zult moeten vinden om mee om te gaan. Een manier die bij jou past en waardoor je persoonlijke gebeurtenissen vanuit het buitenland een plek kunt geven. Een paar tips die je kunnen helpen:
Omgaan met verlies en rouw na je emigratie
- Laat weten dat je ermee zit. Krop je gevoelens niet op. Praat met iemand over de situatie. Zelf ben ik een ‘schrijver’ en ik plaatste een gedicht op Facebook om uiting te kunnen geven aan mijn gevoelens. Ik kreeg lieve reacties en dat luchtte op. Ik voelde me gesteund.
- Praat met je familie en vrienden. Ik heb mijn oudste nicht gebeld om haar te condoleren en dat was erg fijn. Zo had ik toch het gevoel er een beetje bij te zijn. Het was fijn om haar stem te horen en te weten hoe de dag van de begrafenis wou verlopen. Er zijn overigens tegenwoordig manieren om online bij een dienst aanwezig te zijn. Zelf heb ik daar geen ervaring mee, maar dat is wellicht een mogelijkheid.
- Neem de tijd om te rouwen. Ook al ben je er fysiek niet bij. Neem te tijd om op jouw manier afscheid te nemen van de dierbare die je bent verloren. Sta stil bij ziekte en persoonlijke gebeurtenissen die je raken.
- Laat van je horen. Stuur die persoon die je nodig heeft een kaart, een bos bloemen, een lieve email. Pak de telefoon of videochat en laat weten dat je ervoor ze bent, ook al ben je niet in de buurt.
Accepteer dat bij emigreren ook verdriet hoort
Bij emigreren hoort ook verdriet. Je zult door de ontstane afstand sommige gebeurtenissen extra verdrietig vinden. Of je zult je meer bewust zijn van de keuze die je hebt gemaakt. Het hoort erbij. Het neemt je gevoelens niet weg, maar het is misschien wel makkelijker te accepteren. Het is onderdeel van jouw leven nu. Het is de keerzijde van de medaille.
Heb jij verdriet en wil je graag met een ervaringsdeskundige praten? Maak dan een afspraak en we spreken elkaar!
